اینتل دیروز به شکل رسمی از خط جدیدی از پردازنده‌های خود رونمایی کرد که مدت زیادی است با وعده‌های بلندپروازنه طرفداران بسیاری را در انتظار نگه داشته است.

خانواده جدید اینتل، هسول E نام‌گذاری شده و دارای سه عضو می‌باشد: مدل شش هسته ای Core i7-5820K و ۵۹۳۰K با ۱۲ و ۱۵ مگابایت کش L3، به اضافه یک مدل هشت هسته ای اکستریم ادیشن ۵۹۶۰X با ۲۰ مگابایت کش که همگی از DDR4 پشتیبانی می‌کنند.

اگرچه این چیپ ها همگی بر پایه طراحی ۲۲ نانومتری هسول می‌باشند، اما شماره مدل و دارا بودن قابلیت‌های ویژه، آن‌ها را کم و بیش در کنار نسل پنجم ۱۴ نانومتری برادول قرار می‌دهد. به مانند دیگر چیپ های کلاس E این پردازنده‌ها نیز دارای قابلیت Hyper-Threading هستند که به هر هسته از پردازنده اجازه انجام دو عمل را در آن واحد می‌دهد.

آخرین محصول معرفی شده قبل از پردازنده‌های هسول E به چهار گیگاهرتزی Core i7-4790K بازمی‌گردد که در حال حاضر پرچم‌دار خط هسول در اینتل است. این مدل دارای چهار هسته، هشت مگابایت کش و پشتیبانی از DDR3 است.

بر روی کاغذ، مدل ۵۹۶۰X در حالت معمولی ۳ گیگاهرتزی است و در حالت توربو به ۳.۵ گیگاهرتز می‌رسد. همچنین مدل‌های ۵۹۳۰K و ۵۸۲۰K نیز به ترتیب فرکانس‌های ۳.۵ گیگاهرتز و توربوی ۴ گیگاهرتز و ۳.۳ گیگاهرتز و توربوی ۳.۸ گیگاهرتز را به نام خود ثبت کرده‌اند. با این حال چون این پردازنده‌ها به تازگی در دسترس قرار گرفته‌اند، باید منتظر تست‌های واقعی آن‌ها باشیم.

همه ما می دانیم که انتقال اطلاعات با تکنولوژی کابل نوری بسیار سریعتر از سیم های مسی می باشد. به عنوان مثال می توان به فیبر های نوری اشاره کرد که نسبت به خطوط تلفن قدیمی هزاران برابر سریعتر هستند. از طرفی انتقال اطلاعات با سرعت بسیار بالا به تنهایی به افزایش سرعت کامپیوتر ها کمک نمی کند و قدرت پردازش اطلاعات دریافت شده نیز باید افزایش یابد.

یک شرکت انگلیسی بنام Optalsys ادعا کرده است که در سال ۲۰۱۵ کامپیوتری را معرفی می کند که می تواند با سرعت نور محاسبات را انجام دهد. این شرکت همچنین عنوان کرده که ابر کامپیوتر عظیم این شرکت در سال ۲۰۲۰ رونمایی می شود.
واژه “پردازش نوری” به نوع بسیار متفاوتی از تکنولوژی اشاره می کند و به طور کلی به سیستم هایی اشاره می کند که به جای نیروی الکتریسیته از نور برای انجام کارها استفاده می کند. روش Optalsys جهت پردازش اظلاعات از لیزر کم قدرت و شبکه کریستال مایع بهره می برد که با دیگر روش های محاسبات نوری متفاوت می باشد و نتایج بدست آمده از آن بسیار امید بخش است.
در این روش لیزر به شبکه کریستال مایع تابیده می شود و باعث انعکاس لیزر در شبکه می شود. با این کار می توان الگوریتم های مورد نظر را پیاده سازی کرد و هزاران و یا حتی میلیون ها محاسبه را بطور همزمان انجام داد. با استفادده از چندین شبکه بصورت موازی می توان بطور چشمگیری قدرت پردازشی اطلاعات را افزایش داد.

مزیت دیگر این روش میزان مصرف توان می باشد. اطلاعاتی که کمپانی Optalsys ارائه می دهد نشان می دهد که این روش بطور غیر قابل باوری باعث صرفه جویی در مصرف برق می شود. یک کامپیوتر نوری بطور میانگین سالیانه ۳۵۰۰ دلار انرژی الکتریکی مصرف می کند. این در حالی است که ابر رایانه های امروزی در صورتی که با حداکثر توان خود کار کنند سالانه ۲۱ میلیون دلار انرژی الکتریکی مصرف می کنند. یک شرکت با این میزان صرفه حویی چه کارهایی می تواند انجام دهد! البته لازم به ذکر است که شرکت های معدودی همچون Google، Microsoft و Amazon به چنین قدرت پردازشی نیاز دارند.

علاوه بر مصرف کم انرژی، کامپیوتر های نوری همچنین به فضای بسیار کمتری برای ساخت ابر رایانه نیاز دارند. کاهش اندازه ابر رایانه باعث کاهش فضای مورد نیاز و تجهیزات جانبی آن می گردد. دستیابی به قدرت ابر رایانه ها در ماشینی به اندازه سیستم های خانگی می تواند باعث پیشرفت علم در بسیاری از زمینه ها همچون پزشکی، مدل سازی سه بعدی و … شود.
شرکت Optalsys ادعا کرده که نمونه اولیه این سیستم ها در سال ۲۰۱۵ رونمایی خواهد شد و دو نمونه تجاری آن در سال ۲۰۱۷ در دسترس می باشد. همچنین سخنران این شرکت اعلام کرد که تا سال ۲۰۲۰ ابر رایانه ای با قدرت پردازشی ۱۷.۱ exaflops ارائه می کنند. توجه داشته باشید که سریعترین ابر رایانه جهان در حال حاضر سرعتی نزدیک به ۳۴ petaflops دارد! نظر شما در مورد این نوع پردازش چیست؟ به نظر شما با این سیستم ها می توان چه بازی هایی را اجرا کرد!

محققان شرکت IBM نوعی تراشه جدید ساختند که ساختاری مشابه مغز انسان دارد و می تواند یک میلیون واحد محاسباتی یا نورون را درون فضایی به اندازه یک تمبر پستی در خود بگنجاند.این تراشه در واقع می تواند مانند مغز انسان فکر کند!

دانشمندان این تراشه جدید را ابر کامپیوتر به اندازه یک تمبر پستی می‌نامند. هر نورون روی این تراشه به ۲۵۶ نورون دیگر متصل است، و این واحد‌های محاسباتی در کنار یکدیگر می‌توانند با صرف کمترین انرژی جزئیات کلیدی تصویری را در زمان حقیقی جداسازی کنند. این طراحی نتیجه همکاری طولانی‌مدت بوده‌ که IBM هدایت آن را به عهده داشته‌است. به گفته محققان، برآورد کلی محاسبات این تراشه برابر بیش از ۲۰۰ سال فعالیت یک فرد است، پردازشگری که به گفته محققان ماشینی جدید برای قلمروی جدید است،‌اما تجاری‌سازی آن به زمان نیاز دارد.

این تراشه که ترونورث نامیده می‌شود، هنوز نیازمند برنامه‌ای است که بتواند از عملکرد آن پشتیبانی کند زیرا عملکرد آن با تراشه‌های سنتی که هنوز در کامپیوترهای مدرن کاربردی هستند، متفاوت است. در پردازشگرهای سنتی، پردازشگر و حافظه از یکدیگر مجزا هستند، اما در مدل به‌هم‌پیوسته ترونورث، پردازش داده‌ها در زمانی مشابه تراشه‌های سنتی از کارایی بیشتری برخوردارند. در این تراشه به‌جای صفر و یک‌های دوتایی،‌ واحد‌های محاسباتی را اسپایک‌ها یا جهش‌ها با برجستگی‌هایی تشکیل می‌دهند. زمانی که ورودی این تراشه فعال می‌شود، یکی از نورون‌های آن جهشی ایجاد کرده و آن را در سرتاسر تراشه و روی دیگر نورون‌ها ارسال می‌کند. از این رو این سیستم نیازمند نرم‌افزاری کاملا جدید خواهد بود.

زیربنای ترونورث هسته‌های نوروسیناپسی متشکل از ۲۶۵ نورون هستند که IBM در سال ۲۰۱۱ از آنها رونمایی کرد. محققان برای ساخت این تراشه شبکه‌ای ۶۴ در ۶۴ تایی از این هسته‌ها را ایجاد کردند. به دلیل اینکه هر نورون در این تراشه به ۲۵۶ نورون دیگر متصل است،‌ در این تراشه بیش از ۲۵۶ میلیون اتصال یا سیناپس وجود دارد. چنین پیچیدگی برای محصولی که دست‌ساز بشر است و ابعاد آن تنها سه سانتیمتر است، اما هنوز در مقایسه با عضو محاسباتی بدن انسان بسیار ناچیز و ناتوان به‌شمار می‌رود. با این‌همه می‌توان با اتصال دادن چندین تراشه ترونورث به یکدیگر، می‌توان قدرت محاسباتی آن را تا بی‌نهایت افزایش داد.

محققان برای نمایش توانایی‌های این تراشه آن را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردند که بتوان از آن برای درک بصری المان‌های تصویری فیلمی که از برج دانشگاه استنفورد گرفته شده‌بود، در زمان حقیقی استفاده کرد. این تراشه توانست با موفقیت بسته‌های پیکسلی را به عناصر مختلفی مانند عابران پیاده، دوچرخه‌سواران، خودروها،‌اتوبوس‌ها و کامیون‌ها نسبت دهد.

چکیده:
در سال های اخیر داغ شدن لپ‌تاپ‌ موضوعی مهم و بحث‌برانگیز شده است. اولین بار که این موضوع توجه ها را جلب کرد سال ۲۰۰۶ بود که چندین لپ‌تاپ در سراسر دنیا آتش گرفت. علت آن اشکال فنی در باتری ها اعلام شد که بسیاری از کارخانه های بزرگ مانند دل، سونی و حتی اپل مجبور به فراخوانی انبوه لپ‌تاپ‌هایشان شدند.

اما مشکل داغ شدن لپ‌تاپ‌ها چیزی غیر از باتری های خراب بود. منفجر شدن برخی لپ‌تاپ‌ها، سوختن پای افراد و حتی خراب شدن هارد دیسک ها به علت گرمای بیش از حد، از مشکلاتی بود که همچنان وجود داشت.

اما اگر ایراد از باتری ها نیست، چه عاملی لپ‌تاپ‌ها را تا این حد داغ می کند؟

حتما متوجه گرم شدن همه دستگاه های الکترونیکی شده‌اید، برای مثال بعد از تماشای یک فیلم می توانید دمای دستگاه پخش دی وی دی خود را حس کنید. همه دستگاه های الکترونیکی در حین کار گرما تولید می کنند و لپ‌تاپ‌ شما هم از این قاعده مستثنی نیست.

می خواهیم بدانیم چرا لپ‌تاپ‌ها تا این حد داغ می شوند و چه راهکارهایی برای حل این مشکل وجود دارد. دو علت اصلی برای داغ شدن لپ‌تاپ‌ها در مقایسه‌ با کامپیوترهای خانگی وجود دارد. اول اینکه لپ‌تاپ کوچکتر است و به تبع قطعاتش هم به هم نزدیکتر. در نتیجه فضای کافی برای عبور حرارت وجود ندارد. علت دوم قدرت پردازشگر(CPU) است، سیستم عامل ها برای اجرا به قدرت زیادی از پردازشگر نیاز دارند که این خود باعث تولید گرما می شود. البته سازندگان نیز این موضوع را می‌دانند و برای همین از راه های مختلفی استفاده کرده‌اند؛ مانند فن‌ها، صفحه‌های آلومینیوم برای انتقال حرارت و شیارهایی که برای عبور هوا طراحی شده‌اند. اما گاهی همه اینها هم کافی نیست. درست کار نکردن فن یا ایرادهایی از این دست می‌تواند لپ‌تاپ‌ را داغ کند. در ادامه به برخی راهکارها برای رفع این مشکل می‌پردازیم.

کارهایی که شما می‌توانید انجام دهید

مطمئن شوید که فن دستگاه به درستی کار می‌کند. برای کنترل فن دستگاه بهتر است از نرم افزارهای عیب یابی استفاده کنید، چون باز کردن لپ‌تاپ علاوه بر اینکه کار مشکلی است، ضمانت آن نیز باطل خواهد کرد. نرم افزار عیب یابی معمولا در سایت سازنده لپ‌تاپ‌ها موجود است، اما اگر نبود می‌توانید آن را از سایت های دیگر دانلود کنید.

شیارهای عبور هوا را تمیز کنید. اکثر لپ‌تاپ‌ها برای خنک شدن از فن استفاده می کنند که گرما را از شیارهای هوا خارج می‌کند. گرد و خاک مانع عبور هوا می‌شود. بهتر است هر چند وقت یک بار این مسیرها با پمپ باد تمیز شود. با پارچه ای نمدار هم می‌توان تا حدی این کار را انجام داد، فقط دقت کنید که پارچه خیس نباشد.

تنظیمات بایوس را کنترل کنید. در بایوس تنظیماتی وجود دارد که به کامپیوتر شما اعلام می کند چه دمایی زیاد است و فن ها در چه دمایی سریعتر کار کنند. بروز رسانی بایوس به بهتر خنک شدن دستگاه کمک می‌کند. در وب‌سایت سازنده لپ‌تاپ‌ها جدیدترین نسخه برای بایوس وجود دارد.

علاوه بر اینها، بعضی از عادت‌ها را هم باید ترک کرد. مانند کار کردن با لپ‌تاپ‌ زیر نور آفتاب و کنار رادیاتور یا قرار دادن لپ‌تاپ‌ داخل ماشین در تابستان. و مورد آخر اینکه بهتر است لپ‌تاپ‌ را روی پا نگذارید. زیرا با این کار مانع عبور هوا می‌شوید و زیر دستگاه به شدت داغ  و حتی باعث سوختگی پا می‌شود.

لوازم جانبی برای خنک کردن لپ‌تاپ‌

حتی زمانی که لپ‌تاپ‌ روی میز است زیر آن داغ می‌شود که برای آن راهکارهایی وجود دارد، مانند پایه هایی که لپ‌تاپ‌ را روی آن می‌گذارند تا از سطح میز فاصله بگیرد و در زیر دستگاه هوا جریان داشته باشد. برخی از این پایه ها از آلومینیوم ساخته شده‌اند که به راحتی گرما را از لپ‌تاپ‌ خارج می‌کنند.

راه بعدی استفاده از پدهای مختلف است. آنهایی که جنس آلومینیوم هستند کاربردی ترند. برخی از این پدها فن دارند که از برق یو اس بی لپ‌تاپ تغذیه می‌کند و گرما را به بیرون هدایت می‌کند. شما می‌توانید این پدها را از فروشگاه های لوازم کامپیوتر تهیه کنید.

یک نکته هم در نظر داشته باشید؛ دمای لپ‌تاپ شما در تغییر است و ثابت نمی ماند. پس حتی اگر از این روش ها استفاده می‌کنید باز هم بهتر است یک نرم افزار برای کنترل دمای لپ‌تاپ داشته باشید و ببینید چه کارهایی دمای دستگاه را افزایش یا کاهش می‌دهد.

 بزرگترین مرکز واردات و تعمیر و پشتیانی انواع محصولات سونی

تعمیر انواع AIO

تعمیر انواع تبلت

فروش کلیه محصولات sony با گارانتی رسمی